PLC w historii budowy systemów bezpieczeń

Decydujący przełom w historii ewolucji systemów sterowania miało wprowadzenie do nich, pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku, sterowników programowalnych PLC.

Jednak sterowniki z tego początkowego okresu, mimo niewątpliwych korzyści jakie przyniosły, wyręczając działające dotychczas rozwiązania i zmniejszając koszty eksploatacji – nie nadawały się jednak do wykorzystania w systemach bezpieczeństwa.

Były mniej odporne na uszkodzenia niż analogiczne układy przekaźnikowe, a poza tym brakowało efektywnych metod diagnostycznych modułów wejść/wyjść.

Pierwsza formacja sterowników PLC przeznaczona do systemów bezpieczeństwa pojawiła się dzięki badaniom finansowanym przez przemysł kosmiczny i lotniczy w Stanach Zjednoczonych.

Umożliwiły one rozwój systemów z trójmodułową redundacją (TMR), w których następuje automatyczne odłączanie kanałów informacji nie spełniających właściwych parametrów – a cały system pracuje dalej bez zakłóceń.

Na początku lat dziewięćdziesiątych zapoczątkowana została nowa era sterowników PLC z bardziej zaawansowanymi funkcjami diagnostycznymi.